Dwellings en the Garden of God

Vandaag een beetje vroeg op pad na...een heerlijk niet al te koude nacht. We gaan naar de overblijfselen van de indianen, tenminste hun huizen, dwellings genaamd. Slim waren de indianen, bouwden hun huizen van leem en steen tegen de bergwand. Gaf koelte in de zomer en warmte in de winter. We kennen eigenlijk alleen de zg wigwam, de Tipi. Maar er is meer interessant te melden dan alleen Hiawatta en Winntoe. En dat allemaal op de dag dat de acteur Pierre Brice, die jaren lang voor deze held acteerde, op 86 jarige leeftijd overleed.

De Amerikanen zijn in het algemeen niet zachtzinnig omgegaan met de indianen. Land werd afgepakt en die niet mee wilde werken, afgeslacht. En veel van die geschiedenis is wel beschreven en nu mondjesmaat in musea zichtbaar. Maar zeker ook de leefwijze van de indianen. Het omgaan met de natuur, daarvan kan de hele wereld  leren, alleen doen we dat nauwelijks tot niet. De dwellings die we vanmorgen zagen waren indrukwekkend. Prachtig te zien hoe zij de weinig ruimte effectief verdeelde. We hebben er ruim twee uur rondgelopen.

Daarna naar de the Garden of God. De Tuin der goden (vrij vertaald..)is een openbaar natuurpark in de buurt van de stad Colorado Springs dat bekend staat om zijn rotsformaties die de afgelopen miljarden jaren gevormd zijn uit rood zandsteen. Grillige rots die bijna balancerend wordt vastgehouden door de hand van.... Willy, Henk en Ien besluiten een korte wandeling te maken langs deze rotsformaties. Na vijf minuten, het zag er al enigszins dreigend uit, barstte een hevig onweer los. De coloradoriver stroomde over de parkeerplaats. Hagel deed er nog een schepje bovenop. Er stond een mevrouw zeker 7 minuten in deze stromende regen op haar man te wachten die schijnbaar zijn auto niet snel kon terugvinden. Zij moet wel tot op haar bot nat zijn geweest maar dat was gezien haar postuur niet te zien... Wel zielig.

De rode zandsteen verkleurde tot een flets kleurtje door de regen. Vele, waaronder ook Ien, Willy en Henk, waren drijfnat. Ook best wel een beetje gevaarlijk want de bliksem en donder bulderde om je heen. We hadden nog wat tijd over dus naar the seven Falls. Watervallen die na zo'n regenbui wel opgezwollen mooi moesten zijn. Na veel gezien te hebben maar geen watervallen, we konden ze namelijk niet vinden, vroegen wij aan een man op leeftijd waar het wel kon zijn. "It is not open yet", vertrouwde hij ons toe. Dus staakte we de zoektocht en schreven the seven falls af als jammer. De man op leeftijd zette zijn zinvolle werk gestaag voort. Hij blies met een bladblazer de stof van zijn riante oprit. Ga ik ook doen....kan niet ik heb geen oprit.

Morgen verlaten we de stadscampground en zullen we weer in een prachtige natuurlijke omgeving terechtkomen. Tot internet!